Kartal Mutlu Son

Kartal Mutlu Son Ormanlık bir alan imara açılacaktı ve Mine bu işin arkasındaki dolapları bir bir ortaya dökmüştü. Bundan önce de denizi kirleten bir yer hakkında yazmıştı. Birkaç tane üst üste bu üslupta yazı yazması Mine’yi birilerinin hedef tahtasına yerleştirmeye yetmişti. Bunun üzerine endişelendiği ama gazeteden de destek beklediği bir sırada gazete kibar bir uyarı yapmıştı. İşe tertipli olarak gelmesini istiyorlardı.

Mine ne kadar itiraz etse de hiç kimseye anlatamadı derdini. Çok da zoruna gitmişti bu durum fakat elinden bir şey gelmiyordu. Tek başına yaşayan ve geçmişten maddi birikimi olmayan bir kadındı. Çalışmak zorundaydı. Sevgilisi Fuat’a bu durumu üzülerek anlatmıştı. Fuat da bu mevzuda dinlemekten başka bir şey yapmamıştı. İşe gitmesi önerisinden başka bir söz söyleyememişti. Fakat işe giderken bu geçmişteki tatsızlıkları düşünmek istemiyordu. Gene de işini seviyordu ve sevmiş olduği şeyleri düşünerek evden çıktı.

Kartal Mutlu Son

Kartal Mutlu Son Ihlamur kokusuyla karışık ılık bir bahar rüzgârı vardı. Kuşların sesine, insanların bahara özgü telaşı karışıyordu. İnsanın içini coşturan mis gibi bir bahar havasıydı. Bir taksi çevirdi, içeride önceki müşteriden kalma ağır bir parfüm kokusu… Güneşle beraber parfüm kokusu daha da ağırlaşıyordu. Camı açtı, ilk on dakikadan sonrasında başlamış olan trafikle birlikte duran ve devamlı fren meydana getiren araç, artık pencereden esmeyen rüzgâr, güneşin yakıcılığı ve o her tarafa sinmiş parfüm kokusu yolculuğu çekilmez hale getirmişti. Yüzünü pencereye yaklaştırdığında ise dışarıdan gelen egzoz kokusu ve otobüslerin motor gürültülerinden rahatsız oluyordu.

Alnını ön koltuğun arkasına yasladı. Kulaklığı taktı ve bir müzik açtı, gene Rolling Stones’dan Gimme Shelter… Gözlerini kapadı, uzakları düşündü. Yol ancak böyle çekilir bir hal alıyordu. Biraz hızlandıklarını ve dönemeç döndüğünü fark ettiği vakit doğrulup çevresine baktı. Yaklaşmışlardı ama önleri hâlâ tıkalıydı. Orada inip, yolun geri kalanını yürümeye karar verdi. “Ben en iyisi burada ineyim, siz de trafiğe girmemiş olmuş olursunuz,” diyerek taksiden indi ve yürümeye başladı. Fuat daha aramamıştı ve aklı yavaş yavaş ona gitmeye başlamıştı. Yürümek iyi gelecekti, hele de böyle güzel bir havada.