Kartal Evde Masaj

Onu sevmiş olduğini söylemiş; o bağlılığını itiraf edip ruhunu ortaya koyduğunda ise tatlı bir saflık ve keyifle gülümsemişti. Kartal Evde Masaj Düşlerinin kadını olmuştu. Sonrasında da kâbusu. O bebeği düşürmüştü, hani şu evlenmelerini gerektiren bebeği. Babası İtalyan bir konttu veya minimumından o, öyle bulunduğunu söylemişti.

Evliydi veya durumu uygun deÄŸildi veya her ikisi de. Turner onu bağışlamaya hazırdı, hepimiz hata yapardı. Kartal Evde Masaj Nitekim kendisi de, düğün gecesinden önce onu baÅŸtan çıkarmaya çalışmamış mıydı? Fakat Leticia’nın istediÄŸi onun aÅŸkı deÄŸildi. Kendisinden ne halt istediÄŸini bilememiÅŸti – bir ihtimal kuvvetti istediÄŸi, kim bilir bir baÅŸka erkeÄŸi daha büyüsü altına almanın baÅŸ döndürücü hazzı. Turner, genç hanımın ona yenik düşmüş olduÄŸunü anlayıp anlamadığını merak ediyordu. Kim bilir evlilik onun tek çaresiydi.

Evleninceye kadar beraber üç ay geçirmiÅŸlerdi. Leticia’nın daha fazla kaybedecek zamanı yoktu. Ve ÅŸimdi iÅŸte buradaydı.

Kartal Evde Masaj

Ya da orada. Turner, topraktaki cansız bir beden için hangi yer zarfının doÄŸru olduÄŸundan tam olarak kararlı olamıyordu.  Kartal Evde Masaj Her neyse. Turner’ın tek üzüldüğü, onun sonsuza dek kendi toprağında kalıp, geçmiÅŸ Bevelstoke fertleri arasında istirahat edecek olmasıydı. Gömüt taşında Turner’ın adı yazacaktı ve yüz yıl sonra biri, granit üzerindeki oyma yazılara bakıp, hoÅŸ bir bayan olmalı ve genç yaÅŸta gitmesi ne büyük bir trajedi, diye düşünecekti. Turner rahibe baktı. Genç bir adamdı, bölgede yeniydi ve her yönüyle, hâlâ dünyayı daha iyi bir yer haline getirebileceÄŸine inanıyor benzer biçimde görünüyordu. “Küller küllere, ” dedi rahip ve gözlerini dul kalan adama çevirdi. Ha evet, diye düşündü asabı bozularak, bumda ben mevzuÅŸacaktım.

“Toprak topraÄŸa, ” peÅŸinde birisi, burnunu çekti. Mavi gözleri, tümüyle yersiz bir duygudaÅŸlık ışıltısıyla parlayan rahip, hitabını sürdürdü – “kesin ve mutlak Kıyamet beklentisiyle – ” Yüce Tanrım. ” – sonsuz hayata.” Rahip Turner’a baktı ve ürktü. Turner, rahibin onun yüz ifadesinde tam olarak ne gördüğünü merak etti. Ä°yi bir ÅŸey görmediÄŸi açıkça belliydi. Koro halinde bir “âmin” sesi yükseldi ve merasim sonlanmış oldu. Herkes önce rahibe, sonra Turner’a sonrasında yine rahibe baktı. Rahip onun elini sıkarken “Onu özleyenler olacak, ” dedi.